ยังจำกันได้ไหมเอ่ย??? กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว.....นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า หลังจากไม่ได้อัพบล๊อกมาหลายวัน เนื่องจากว่า ไม่มีเรื่องอยู่ในหัวนอกจากสอบและสอบ เครียดมาก จนไม่อ่านหนังสือเลย อันนี้แก้ตัว...จริงๆ ขี้เกียจ ก็เลยนึกถึงนิทานสมัยเด็กๆ ซึ่งตอนนี้ มันหายไปไหนแล้วนะ หรือว่าเราไม่ใช่เด็ก ก็เลยไม่รู้ว่ายังอยู่หรือเปล่า ยังไงก็นำมาให้อ่านเพื่อว่าจะมีคนคิดถึงเหมือนกัน ถ้าคราวหน้าหมดมุก ก็จะมีมุก นิทานอิสป อยู่เนืองๆๆ มีอยู่ในหน้าร้อนของวันหนึ่ง ด้วยปีนี้เป็นปีที่มีอากาศที่ร้อนมาก และความร้อนแบบสุด ๆนั้นได้ผ่าน ติด ๆต่อเนื่องกันมาหลายวันเลยทีเดียว พระอาทิตย์ได้ส่องแสงแผดเผาไปทั่วทุกหนทุกแห่ง ดังนั้นน้ำในห้วย หนอง คลอง บึง จึงแห้งผากจนไม่มีน้ำหลงเหลือติดอยู่เลยแม้สักน้อยนิด ฝูกกาซึ่งมีแม่กาและลูก ๆทั้งหมด 7 ตัวของมัน ได้พยายามบินหาน้ำดื่มด้วยความกระหายไปทั่วทุกหนทุกแห่ง และด้วยความกระหายอย่างมาก พวกลูก ๆจึงร้องเร่งเร้าแม่กาเป็นการใหญ่ว่า " แม่จ๋า...หิวน้ำจังเลย ทำยังไงดี " แม่กาเมื่อเห็นลูก ๆ ร้อง กระหายน้ำอย่างนั้น...และมันก็นึกได้ถึงบางสิ่งที่เป็นแหล่งหาน้ำดื่มขึ้นมาได้ จึงได