ประชุมวิชาการที่โรงแรมดิเอมมอรัล วันสุดท้ายของเทอม๑ วันนี้ตอนสายๆ น้องมน มาบอกว่า "พี่ณะ อาจารย์ที่สอนมนเสียล่ะ เศร้าจัง" เราก็มั่วแต่ยุ่งกับงาน ก็เลยไม่ได้ถามความเป็นไป ตกบ่ายน้องมน ก็ทำหน้าเศร้าบ่นเรื่องอาจารย์อีกครั้ง แต่ก็ยังไม่ได้คิดไรมาก ก็ปลอบๆ น้องไป ตกเย็นถึงบ้านโทรคุยกับน้องจอย น้องจอย บอกว่า ท่านอาจารย์สุรสิทธิ์ ได้จากเราไปแล้ว ตกใจมาก ไม่นึกว่าจะเป็นอาจารย์คนเดียวกันกับที่น้องมนบอก ท่านอาจารย์สอนดีมาก ใจเย็น อารมณ์ดี สอนไปยิ้มไป ความรู้ที่ท่านได้ให้มาจะเก็บไว้ในสมองอันน้อยนิดเป็นอย่างดีค่ะ ขอให้อาจารย์พักผ่อนให้สบายนะคะ อาจารย์จะอยู่ในใจพวกเราตลอดไป ปล.ไม่ชอบการจากลาแบบนี้เลย เศร้าจัง จิตตก เศร้าจริงๆ